Ο Διονύσης Ανανιάδης μπορεί να μην είναι ευρύτερα γνωστός στους νεότερους φίλους του Άρη, όμως έχει γράψει με την κιτρινόμαυρη φανέλα ένδοξες σελίδες ιστορίας. Μέλος της «χρυσής» εκείνης ομάδας που κατέκτησε το 1979, θυμήθηκε πολλά, μιλώντας στον αέρα του επίσημου ραδιοφώνου του συλλόγου, σχολίασε πώς σημειώθηκε η αρχή της αυτοκρατορίας του μεγάλου Άρη και όχι μόνο.
Στην αρχική του τοποθέτηση, o Ανανιάδης, ο οποίος διακρίνεται δεύτερος από δεξιά δίπλα στον Βαγγέλη Αλεξανδρή στην πρωταθλήτρια ομάδα του 1979, είπε: «Ο Άρη παρόλο που πολλές φορές κοντραριζόμασταν με τις άλλες ομάδες της πόλης μας, από παράδοση θεωρούνταν ένα μπασκετικό σωματείο που έπαιζε το πιο σωστό μπάσκετ, με φιλάθλους που αγαπούσαν το άθλημα. Αυτό κράτησε και οδήγησε τον Άρη στο να δημιουργήσει μια παράδοση.
Ήταν ίσως και αδικημένο το σωματείο καθώς ενώ έπαιζε πολύ καλό μπάσκετ πριν ακόμα πάω εγώ, έχοντας μια ομάδα που ήμουν θαυμαστής της, δεν έπαιρνε τίτλους και θεωρούσαμε ότι οι τίτλοι είναι υπόθεση της Αθήνας και μοιρολατρικά το αποδεχόντουσαν όλοι αυτό. Εκείνη ήταν η μεγαλύτερη αξία του δικού μας επιτεύγματος. Καταφέραμε και παρουσιάσαμε ένα τέτοιο σύνολο παίρνοντας δίκαια τον τίτλο το 1979. Για πρώτη φορά άναψαν για μια ομάδα τα φώτα της πόλης».
Για την αυτοκρατορία και την έλευση του Γκάλη είπε: «Βέβαια η αυτοκρατορία του Άρη δημιουργήθηκε και λόγω του Γκάλη, πάνω στον οποίο κτίστηκε αυτό που χαρήκαμε μετά. Ο Γκάλης όταν ήρθε στον Άρη δεν ήξερε τίποτα από ελληνικό μπάσκετ και θεώρησε ότι ήταν καλό να πάει στην καλύτερη κατά τη γνώμη του ομάδα της Ελλάδας. Ευτυχώς για τον Άρη ρώτησε ποιος πήρε το πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά, του είπαν ο Άρης και ήρθε με τη λογική ότι είναι στον ισχυρό από τον οποίο θέλει να διακριθεί.
Η ομάδα δεν πήρε πρωτάθλημα με το που ήρθε ο Γκάλης. Ήρθε την επόμενη σεζόν, πέρασαν τρία χρόνια και μετά άρχισε η ομάδα να παίρνει πάλι πρωταθλήματα, με τον ερχομό και άλλων παικτών όπως οι Γιαννάκης, Σούμποτιτς, Γουίλτζερ και άλλοι. Όλοι έβαλαν από τη μεριά τους κάτι για να κάνει ο Άρης την αυτοκρατορία του».
Μιλώντας για τη συμμετοχή του Άρη στον Κύπελλο πρωταθλητριών το 1980 και τους δύο αγώνες με την Μακάμπι, ανέφερε: «Ήταν από τις πρώτες φορές που άρχισε ο Άρης να παίρνει ξένους. Με το που βγήκαμε πρωταθλητές, παίζαμε στο πρωταθλητριών. Κληρωθήκαμε σε ένα όμιλο με την Εφές, τη Στεάουα και η Μακάμπι μια μεγάλη ομάδα με επιτυχίες σε όλη την Ευρώπη. Η Εφές ήταν ανερχόμενη δύναμη και η Στεάουα μια κλασσική δυνατή ομάδα. Στο παιχνίδι με τη Μακάμπι εκείνη τη χρονιάείχαμε ενισχυθεί με δύο ξένους αμερικάνους, τον Τζόις και τον Τέιλορ. Στο δεύτερο παιχνίδι στο Ισραήλ μετά από την νίκη στο Παλέ μας περίμεναν με μένος και μας εκδικήθηκαν με μεγάλη διαφορά. Ο μόνος που στάθηκε μέσα στο Τελ Αβίβ ήταν ο Τέιλορ».
Για τον Γιώργο Τσιλιγκαρίδη, από τους μεγαλύτερους παράγοντες του Άρη και αυτόν που έφερε τον Νίκο Γκάλη στην ομάδα: «Ένας αγνός Αρειανός και ο σπουδαιότερος παράγοντας του μπασκετικού Άρη. Μάλιστα πριν έρθει στο μπάσκετ, ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο. Μπορεί στην αρχή να μην ήξερε από μπάσκετ αλλά είχε καρδιά, πήγε στην Αμερική και επηρέασε τον Γκάλη να έρθει».
Για την… ατυχή σύγκριση που κάνουν πολλοί ανάμεσα στον Γκάλη και τον Διαμαντίδη: «Ένας για να παίξει σήμερα πρέπει να έχει πλήρη συμμετοχή σε πολλά πράγματα. Το σύστημα δεν ευνοεί την παρουσία σκόρερ, όπως ο Γκάλης που είχε 30 πόντους στην τσέπη και μπορεί να σου έβαζε άλλους είκοσι».
Το ευχαριστώ για το 1979: «Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που νιώσαμε ότι νιώσαμε το 1979 κατακτώντας το πρωτάθλημα. Τον πρόεδρο, Απόστολο Γεωργιάδη, τον έφορο Γιώργο Λαγό και όλους τους συμπαίκτες μου που ήμασταν μια οικογένεια. Εύχομαι ο Άρης να συνεχίσει πάνω σε υγιείς βάσεις με αξιοπρέπεια, να δουλεύουν σωστά οι ακαδημίες και να έχει έναν κορμό από δικά του παιδιά».
Ξεκίνα τώρα με Bonus 125 € από την expekt.com!
