Ο Απόστολος Σημαιάκης από την Χαλκιδική ορίστηκε να σφυρίξει το παιχνίδι του Άρη με το Γάζωρο στο Σιδηρόκαστρο. Συνεργάτες του θα είναι οι Γιώργος Κελαζόγλου και Θανάσης Μαλανδρής, επίσης από τη Χαλκιδική με παρατηρητή διαιτησίας τον Βασίλη Κυριακούδη από την Καβάλα.
Ο Σημαιάκης είναι 35 χρόνων έχει διατελέσει ποδοσφαιριστής, αλλά και αθλητικογράφος. Διαβάστε τι είχε δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό referee:
“Από μικρός αγαπούσα το ποδόσφαιρο. Είχα το μικρόβιο και έπαιζα μπάλα στην ομάδα του χωριού (Κύπρος Διονυσίου). Το πρώτο μου ματς σαν διαιτητής το έπαιξα στα 16 όταν χρειάστηκε να διευθύνω έναν παιδικό αγώνα. Σε ηλικία 18 ετών έβγαλα τη σχολή, αλλά συνέχισα να παίζω ποδόσφαιρο. Το 2002 στη Χαλκιδική διοργανώθηκε ένα τουρνουά fairplay. Σ’ έναν αγώνα σφύριζε ο κ. Γιώργος Μποροβήλος και όταν έμαθε πως ήθελα να γίνω διαιτητής, αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελα να σταματήσω και το ποδόσφαιρο μου είπε: «Αν είσαι καλός ποδοσφαιριστής, συνέχισε. Αν είσαι μέτριος, γίνε διαιτητής για να παίξεις ψηλά!!!». Είχα μεγάλο δίλημμα εκείνη την εποχή. Να συνεχίσω σαν ποδοσφαιριστής και αθλητικογράφος ή διαιτητής; Ρώτησα έναν άνθρωπο από το στενό μου φιλικό περιβάλλον, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία και ασχολείται πολύ με το ποδόσφαιρο τι να κάνω και μου απάντησε: «Αν ήμουν στη θέση σου, θα γινόμουν διαιτητής». Ετσι, λοιπόν, το 2003 σε ηλικία 23 ετών μπήκα κανονικά στη διαιτησία, πράγμα για το οποίο δεν μετάνιωσα ποτέ. Πάντα παρακολουθούσα στους αγώνες έναν δικό μας μεγάλο διαιτητή, τον Γιώργο Μπίκα τόσο στο εξωτερικό και στην Α΄ εθνική, όσο και στα τοπικά. Ηταν εντυπωσιακό το ότι πάντα ήταν με το χαμόγελο στα χείλη απέναντι στους ποδοσφαιριστές.
– Ποιος είστε στην καθημερινότητά σας;
Είμαι οδηγός και πρόσφατα παντρεμένος με τη Μαρία, που είναι δικηγόρος και με την οποία είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Αποκτήσαμε πριν λίγο καιρό ένα κοριτσάκι. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη σύζυγό μου για την υπομονή που δείχνει, την στήριξη και την συμπαράστασή της όλο αυτό τον καιρό που είμαι στο χώρο της διαιτησίας. Είναι το μοναδικό άτομο που πραγματικά χαίρεται με τις χαρές μου και λυπάται με τις λύπες μου. Δεν υπάρχει μέρα που να μην έχω το ποδόσφαιρο και τη διαιτησία στην καθημερινότητά μου. Προπονήσεις, αγώνες, είτε ως διαιτητής, είτε ως φίλαθλος. Αφιερώνω πολλές ώρες στο ποδόσφαιρο, αποτελεί για μένα κυριολεκτικά τόπο ζωής. Ολες οι παρέες και οι φίλοι μου είναι μέσα από το χώρο αυτό, άτομα που μας συνδέει κάτι κοινό, το ποδόσφαιρο.
– Ασχοληθήκατε με την αθλητική δημοσιογραφία. Πώς ήταν να είστε και κριτής και κρινόμενος; Ποια η άποψή σας για τον ελληνικό Τύπο;
Όταν έπαιζα ποδόσφαιρο ασχολιόμουν παράλληλα και με την αθλητική δημοσιογραφία. Με το που ξεκίνησα τη διαιτησία μου ήταν δύσκολο να την κόψω έτσι απότομα. Τα πρώτα χρόνια σα νέος διαιτητής έκανα παράλληλα και τον αθλητικογράφο. Θυμάμαι, μάλιστα, και το ευτράπελο να παίζω εκτός Χαλκιδικής και να κάνω εκπομπή στο ραδιόφωνο από το ταξί μέσω κινητού. Το να είσαι κριτής είναι κάτι εύκολο. Το κακό είναι πως δεν έχουμε κριτές αντικειμενικούς, χωρίς σκοπιμότητες και γνώστες των πραγμάτων. Το θέμα πάντα είναι όχι τι λένε για σένα, αλλά ποιος το λέει. Ο Ελληνας τα ξέρει όλα και είναι ειδικός στα πάντα. Είναι διαιτητής, παίκτης, προπονητής, παράγοντας και φίλαθλος. Εγώ πλέον δεν διαβάζω εφημερίδες και αυτό διότι είναι οπαδικές, δεν γράφουν την αλήθεια και δεν κρίνουν αντικειμενικά, αλλά κατά πώς είναι τα συμφέροντά τους. Πηγαίνεις και βλέπεις έναν αγώνα στο γήπεδο και την άλλη μέρα διαβάζεις εντελώς άλλα πράγματα από αυτά που είδες. Και αναρωτιέσαι, καλά, τι συμβαίνει; Αφήστε που από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα ασχολούνται με τη διαιτησία”.
