Ένας ακόμη Έλληνας προπονητής κατέκτησε πρωτάθλημα στην Ασιατική ήπειρο. Ο λόγος για τον Στράτο Κουκουλεκίδη, ο οποίος στέφθηκε πρωταθλητής Σαουδικής Αραβίας με την Al Χιάλ και έχει γαλουχηθεί στο Αλεξάνδρειο και την μπασκετική Θεσσαλονίκη, προερχόμενος σίγουρα από οικογένεια με μπασκετικό DNA, όντας αδελφός του πολύπειρου και εκ των καλυτέρων Ελλήνων διαιτητών, Στέλιου Κουκουλεκίδη.
Μάλιστα, η αραβική ομάδα επέστρεψε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος έπειτα από 28 χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί πως η μεγάλη προσφορά του πολύπειρου τεχνικού στην ομάδα (αλλά και στο πρωτάθλημα γενικότερα) αναγνωρίστηκε εμπράκτως, αφού αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς στο πρωτάθλημα!
Στα 62 του χρόνια ο Θεσσαλονικιός προπονητής θεωρείται πολίτης του κόσμου, έχοντας κοουτσάρει σε τρεις ηπείρους, και όντας μακριά από τους Ελληνικούς πάγκους εδώ και μια δεκαετία, με τον Ερμή Λαγκαδά το 2009-2010 να ήταν ο τελευταίος του εν Ελλάδι σταθμός! Εκτός από τις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες έχει βρεθεί (Σκόπια, Κύπρος και Κόσοβο) είχε την μεγάλη στιγμή του όταν το 2013 κατέκτησε το πρωτάθλημα της Κίνας με την Σιτσουάν.
Ο Στράτος Κουκουλεκίδης ήταν ο στενός συνεργάτης του Βαγγέλη Αλεξανδρή, Μίλαν Μίνιτς και τους Τσαρλς Μπάρτον στον Άρη, έχει κατακτήσει με τους κιτρινόμαυρους το Τσάμπιονς Καπ, ενώ κατέχει ένα σπάνιο ρεκόρ, μια και κοουτσάρισε ομάδες στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Αφρική!
Επίσης έχει βρεθεί και στην Αφρική και συγκεκριμένα στην Τυνησία με την Ετουάλ, και πλέον επιστρέφει στην Ασία και την Σαουδική Αραβία, όπου υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας για 1+1 χρόνια με την Αλ Νασρ. Φυσικά, έχει περάσει από τον Άρη και ο Έλληνας τεχνικός μίλησε στο PRESSARIS για τα όσα έζησε.
«Ούτε στα πιο μακρινά μου όνειρα!»
Αρχικά, μας μίλησε για την εμπειρία και πως έζησε αυτές τι στιγμές… “Νταμπλ στη Σαουδική Αραβία ούτε στα πιο μακρινά μου όνειρα δεν μπορούσα να φανταστώ σε μία τέτοια καταπληκτική χρόνια μία χρονιά ευλογημένη. Ύστερα από πολλές περιπλανήσεις σε πολλούς προορισμούς είτε στην Ευρώπη είτε στην Ασία είτε στην Αφρική θα μπορούσα να φανταστώ ότι μπορούμε να πετύχουμε αυτό το τεράστιο άθλο σε μία ομάδα η οποία για τελευταία φορά πήρε πρωτάθλημα πριν από 28 χρόνια και κύπελλο πριν από 26 χρόνια πότε της όμως νταμπλ. Είδα παλιούς αθλητές να κλαίνε μες στο γήπεδο, είδα τη διοίκηση της ομάδας να το πανηγυρίζει έξαλλα μία ομάδα που το μέγεθος της είναι τεράστιο στην Ασία και φυσικά εδώ στον κόλπο μία ομάδα η οποία το ποδόσφαιρο καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της πίτας αλλά ξαφνικά όλα αλλάξανε στις 20 Μαρτίου και στις 1η Απριλίου».
«Όλα ανοικτά για το μέλλον, μεγάλη ικανοποίηση»
Ο έμπειρος τεχνικός μίλησε για το επίτευγμα αυτό, εξήγησε το πώς η ομάδα έφτασε στην κορυφή, ενώ διηγήθηκε την εμπειρία του να παίξει τελικό με την παρουσία οργανωμένων οπαδών και από τις δύο πλευρές στο γήπεδο. «Το νταμπλ είναι γεγονός, ο φετινός μας στόχος ήταν να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία ομάδα με κορμό γηγενών παικτών και μία προσθήκη ενός Αμερικανού παίκτη του και ενός Άραβα παίκτη από τις υπόλοιπες αραβικές χώρες. Μέσος όρος ηλικίας είναι κοντά στα 23 χρόνια και νομίζω ότι αυτό μας έδινε το δικαίωμα να δημιουργήσουμε κάτι για τις επόμενες χρονιές αυτός ήταν και ο στόχος της διοίκησης. Βέβαια στην πορεία πολλά αλλάξανε και ήρθε κάπως πρόωρα το θετικό αποτέλεσμα ήδη αρχίζει ο προγραμματισμός για την επόμενη χρονιά. Εγώ θα συναντηθώ με τη διοίκηση η οποία θέλει να συνεχίσουμε και μάλιστα μου είπαν για τα επόμενα δύο χρόνια. Πάντα κρατάω μικρό καλάθι, θέλω να τα πούμε από κοντά να σχεδιάσουμε και αν οι συνθήκες είναι αυτές που επιτρέπουν να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας».
«Τα μετάλλια, δώρο στην οικογένειά μου!»
Που χάρισε όμως τα πολύτιμα μετάλλια που κατέκτησε με πολύ κόπο… «Τα δύο αυτά μετάλλια μετά τους τελικούς τα χάρισα το μεν χρυσό μετάλλιο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στη σύζυγό μου, το βραβείο του καλύτερου προπονητή της χώρας στα τρία μικρά αγγελούδια τα εγγονάκια μου και το κύπελλο Σαουδικής Αραβίας το χάρισα, το χρυσό μετάλλιο εννοώ στην κόρη μου και στο γιο μου».
Η σχέση με τον αδελφό και κορυφαίο διαιτητή, Στέλιο Κουκουλεκίδη!
Φυσικά, δε θα μπορούσε να εξάρει την στενή του σχέση με τον Στέλιο Κουκουλεκίδη, έναν από τους καλύτερους Έλληνες διαιτητές.«Εχω τη στήριξη της οικογένειας τα τελευταία 15-17 χρόνια της ευρείας οικογένειας, γιατί και ο αδερφός μου είναι αυτός ο οποίος είναι πολυταξιδεμένος με στηρίζει και η οικογένειά του. Φυσικά με στηρίζουν πάρα πολύ, η σχέση με τον αδερφό μου Στέλιο Κουκουλεκίδη πρέπει να ξέρετε ότι δεν είναι μόνο σχέση αδελφική. Είναι και πατέρας μου είναι και πολλά άλλα πράγματα, έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας και δόξα τω θεώ και εμείς και τα παιδιά μας αλλά και τα εγγόνια μας βαδίζουν σε αυτό το μονοπάτι. Μόνο με στήριξη μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις αυτή τη δουλειά στην Ελλάδα. Αν δουλεύω ή όχι αυτό είναι καθαρά θέμα των διοικήσεων των ομάδων, εγώ δουλεύω εκεί που μου ζητάνε τη συνεργασία, δουλεύω εκεί που με αγαπάνε και δουλεύω εκεί που με στηρίζουν πάνω σε αυτό το οποίο προσπαθούμε να φτιάξουμε. Στο εξωτερικό το πρώτο πράγμα που ζητούν από τους προπονητές ή από τους αθλητές το ξέρετε πολύ καλά είναι το βιογραφικό, είναι ο καθρέφτης του καθενός. Από μας υπάρχει αξιοκρατία, υπάρχει σεβασμός και πάνω από όλα εμπιστοσύνη. Ποτέ μη λες ποτέ κανένας δεν ξέρει τι ξημερώνει αύριο, ποιος δεν θα θέλει να δουλέψει στη χώρα του, για να αποφύγει το βαρύ δρόμο και φορτίο της ξενιτιά».
Κόουτς σε τρεις ηπείρους!
Πως καταγράφει όμως αυτά που έχει ζήσει ο πολύπειρος από κάθε άποψη Έλληνας τεχνικός. «Έχω πετύχει να βγω πρωταθλητής στην Κίνα, στα Σκόπια, έχω δουλέψει σε ομάδες πάντα οι οποίες ήταν στο top της βαθμολογίας στο τέλος της χρονιάς είτε στην Τυνησία είτε στο Κόσοβο είτε στην Κύπρο ακόμη και στη Σαουδική Αραβία . Στην άλλη ομάδα της NASAρ και φυσικά οι δύο τίτλοι που έχω με την ομάδα του Άρη σαν βοηθός προπονητή το Τσάμπιονς Καπ και το Κύπελλο Ελλάδος όλα αυτά είναι τα κειμήλια μου τα οποία θα κοσμούν μία ζωή πρώτα την καρδιά μου και μετά κάποιο σημείο του σπιτιού μου, για να τα βλέπουν είτε τα παιδιά μου είτε τα εγγόνια μου».
Η συγκίνηση για τους γονείς του!
Όσο για τους γονείς του, λέει συγκινημένος… «Φυσικά δεν θα μπορούσα να ξεχάσω στα παραπάνω που είπα ότι ακόμη και εδώ που βρίσκομαι οι φωτογραφίες αλλά πολύ περισσότερο η χαραγμένη στην καρδιά μου εικόνα των γονιών μου είναι αυτή η οποία μου δίνει κουράγιο και πολύ χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο το οποίο έγινε viral εδώ στη Σαουδική Αραβία. Μετά τον τελικό του πρωταθλήματος έβγαλα τις φωτογραφίες μου για να τις δω, να φιλήσω τις φωτογραφίες των γονιών μου που έχουνε φύγει φυσικά και ήρθε ο Αντουάν Σκοτ κοντά, μου είπε τι είναι αυτά κόουτς του είπα είναι οι γονείς μου. Τις πήρε, τις φιλούσε γιατί πριν από ένα χρόνο ακριβώς στην ημέρα του τελικού είχε χάσει τη μητέρα του και όπως καταλαβαίνεις το σκηνικό είναι πολύ συνταρακτικό. Αγκαλιαζόμαστε, είναι ένα παιδί το οποίο το έφερα εδώ στη Σαουδική Αραβία. Είμαι συναισθηματικά φορτισμένος γιατί δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά η επιτυχία δεν έρχεται ποτέ ούτε με γέλια ούτε με χαρές, αλλά θέλει πολλή προσπάθεια σε ένα μέρος, μία χώρα, η οποία έχει τα δικά της πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα. Ειδικά, σε αθλητές οι οποίοι και λόγω του καιρού της ζέστης έχουνε λίγο χρόνο για να σκέφτονται πολλά πράγματα .Με τη δουλειά, με την αλλαγή λίγο το mentality που κάναμε αυτή τη στιγμή υπάρχει μία μεγάλη έκρηξη του κόσμου, αλλά και πολλών νέων αθλητών που θέλουν να γραφτούν στο στην ομάδα μας. Στο μπάσκετ, αυτό μου δίνει μεγάλη υπευθυνότητα εδώ είμαι σαν Έλληνας προπονητής, οπότε η Ελλάδα είναι το στοιχείο, το πρώτο πράγμα που γνωρίζουν από τον προπονητή τους. Ρωτάνε για την ΕλλάδΑ, υπάρχει μεγάλη αυτή τη στιγμή σχέση της Ελλάδος και της Σαουδικής Αραβίας. Είμαι ευτυχής που είμαι ένα κομμάτι αυτή στις ιστορίας, είναι τιμή που δουλεύω σε αυτή την ομάδα».
«Μου έλειψε πολύ η Ελλάδα»
Πόσο όμως έλειψε από τον Στράτο Κουκουλεκίδη η Ελλάδα! “Σε λίγες ημέρες θα βρίσκομαι στην Ελλάδα αφού πρώτα θα ολοκληρώσουμε τις επαφές μας εδώ με την ομάδα να ξεκουραστώ γιατί το έχω πάρα πολύ ανάγκη είναι από τα πιο δύσκολα κομμάτια η μοναξιά την οποία ζεις και κουβαλάς στο εξωτερικό μακριά από όλους. Και φυσικά να παρακολουθήσω τα playoffs στο Ελληνικό πρωτάθλημα να δω φίλους που έχω να το δω πολύ καιρό.
«Αποκορύφωμα το τρόπαιο με Προκόμ»
Τέλος, μίλησε και για τη θητεία του στον Άρη… Ποια είναι η όμως η πιο δυνατή ανάμνηση από τη θητεία στον Άρη… «Θα κρατήσω και τα τρία χρόνια. Αποκορύφωμα ήταν το τρόπαιο που πήραμε απέναντι στην Πρόκομ, ο τελικός στη Λαμία με τον Ολυμπιακό, όπου είχαμε και την εκκένωση του γηπέδου, και ο χαμένος τελικός με τον Παναθηναϊκό στη Λάρισα. Τα κύπελλα αυτά κοσμούν το σπίτι μου και έγιναν το διαβατήριο μου για το εξωτερικό. Τη δυνατότητα αυτή μου την έδωσαν οι Στηβ Γιατζόγλου και ο τότε πρόεδρος του Άρη, Γιάννης Δαμιανίδης, που με έφεραν στην ομάδα. Θυμάμαι τις αμέτρητες συζητήσεις με τον πρώτο που μου έδωσαν εφόδια. Μόνο κέρδη αποκόμισα από τη συνεργασία με Αλεξανδρή, Μίνιτς και Μπάρτον».
Οι Έλληνες προπονητές ίσως και να είναι η κορυφαία σχολή προπονητών αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Ο κόουτς Κουκουλεκίδης είναι ένα τρανό παράδειγμα!
