Ένας Χανιώτης, ο Πάρης Τζεδάκης, που τους τελευταίους μήνες εργάζεται στις Μπαχάμες, έζησε από κοντά έναν από τους μεγαλύτερους τυφώνες που έχει καταγραφεί ποτέ, σε ένταση και διάρκεια, και από τις μακρινές Μπαχάμες αφηγείται την εμπειρία του από την Ίρμα.
«Το ότι θα έρθει ο τυφώνας το γνωρίζαμε από μέρες. Βγαίνει προειδοποίηση στα νέα, δεν γίνεται να το χάσεις, όλοι ζούν στον ρυθμό του τυφώνα. Συνήθως γίνεται γνωστό καμία δεκαριά μέρες νωρίτερα. Οι ντόπιοι είναι μαθημένοι σε αυτό και έτσι επικράτησε ηρεμία. Προετοιμάζονταν αγοράζοντας ξηρά τροφή, κονσέρβες, νερά, φακούς, μπαταρίες, κεριά και γενικώς όσα είναι βασικά για πολυήμερη διακοπή ρεύματος και ύδρευσης. Ομοίως και εμείς εδώ οι Έλληνες της εταιρίας που βρισκόμαστε στο νησί, πράξαμε ανάλογα», λέει.
Πού ακριβώς βρισκόσασταν σε σχέση με το πέρασμα του τυφώνα;
Βρισκόμαστε στο Grand Bahama που είναι το βορειότερο νησί του συμπλέγματος. Εδώ ο τυφώνας πέρασε, αλλά το μάτι του βρισκόταν περίπου 150 μίλια από μας και αν σκεφτείς ότι η ακτίνα του ήταν 300 μίλια τον δεχτήκαμε στο μισό της δύναμής του.
Πώς ήταν η στιγμή λίγο πριν το χτύπημα του τυφώνα; Πώς το βιώσατε;
Ο τυφώνας ταξιδεύει, και λόγω της έκτασής του ουσιαστικά σε πιάνει δύο τρείς μέρες πριν φτάσει το επίκεντρο στο γεωγραφικό σου πλάτος. Έτσι, τρείς μέρες πριν είχε αρχίσει να φυσάει σταθερό αέρα στα 6-7 μποφόρ και δυνάμωνε. Δύο μέρες πριν οι άνεμοι ήταν σταθερά στα 9 μποφόρ και στα σύννεφα μπορούσες πλέον να δείς την κυκλική κίνηση σε δίνη. Την τελευταία μέρα η δίνη στον ουρανό ήταν τόσο εμφανής που να σου πω την αλήθεια τρόμαζες. Από εκείνη την ώρα και για 48 ώρες που χρειάστηκε να μας περάσει ο αέρας, η σκοτεινιά και ο θόρυβος ήταν απερίγραπτα. Μόνο με δέος μπορούσες να τα δείς.
Την πέμπτη μέρα πριν φτάσει η θάλασσα είχε ασυνήθιστα μεγάλη άμπωτη, την τρίτη μέρα αυτή είχε γίνει παλίρροια που μεγάλωνε κάθε μέρα για μπεί καμια δεκαριά μέτρα στη στεριά τις ώρες που μας είχε φτάσει.
Με τόσο δυνατό αέρα (γύρω στα 400 μίλια) πρέπει να καταλάβεις ότι δημιουργείται τεράστια διαφορά πίεσης στην ατμόσφαιρα και οι δυνάμεις ξεπερνούν της βαρύτητα.
Το φαινόμενο που συνέβη στο Long Island of the Bahamas και στην Naples Florida, να σηκώσει εκατομμύρια κυβικά θάλασσας στον αέρα ήταν τόσο πρωτοφανές που ακόμα το συζητάνε σε αυτά τα μέρη.
Τα σύννεφα του τυφώνα είχαν θερμοκρασία κάτω από -30 C και έτσι ένα μεγάλο μέρος της ποσότητας νερού πάγωσε αμέσως και ταξίδεψε μαζί με τον τυφώνα για να γίνει βροχή παρακάτω.
Υπήρχε δυνατότητα “διαφυγής”; Μπορούσατε να μετακινηθείτε σε ασφαλέστερο σημείο;
Τα νότια νησιά του συμπλέγματος εγκαταλείφτηκαν τελείως με αεροπλάνα ναυλωμένα από την κυβέρνηση. Στο δικό μας νησί δεν χρειάστηκε να φύγει κανείς, αλλά τα παραθαλάσσια σπίτια (όπως και το δικό μου) έπρεπε να αδειάσουν για την περίπτωση πλημμύρας. Εμείς καταφύγαμε σε ένα κτίριο από μπετόν, καθότι τα περισσότερα σπίτια εδώ είναι ξύλινες κατασκευές. Στο ισόγειο είχε μεγάλους χώρους και ήμασταν αρκετοί άνθρωποι, και περιμέναμε 48 ώρες εκεί έως ότου να περάσει.
Πώς επικοινωνούσατε με τον έξω κόσμο, φοβηθήκατε για τη ζωή σας τις ώρες μέσα στο “καταφύγιο”;
Κοίτα παρά την ένταση του καιρού οι τηλεπικοινωνίες δεν κόπηκαν και το ρεύμα παρείχαν γεννήτριες, έτσι δεν είχαμε κανένα τέτοιο πρόβλημα. Μάλλον ήμασταν τυχεροί καθώς το ρεύμα κόπηκε μόνο για δύο μέρες στο νησί και η ύδρευση για 24 ώρες.
Για τη ζωή σου δεν φοβάσαι καθότι είσαι προετοιμασμένος και προφυλαγμένος από μία πολύ δυνατή κακοκαιρία. Η ταλαιπωρία βρίσκεται στο ότι πρέπει να μετακινηθείς με προμήθειες για μερικές μέρες έξω από το σπίτι σου. Κατά τα άλλα έχεις το προνόμιο να δείς από μέσα την τεράστια δύναμη της φύσης και να σε πιάσει το δέος. Ο θόρυβος, η δύναμη το μέγεθος του τυφώνα είναι κάτι άγνωστο για μάς από την μεσόγειο και σίγουρα δεν περιγράφεται επαρκώς με λέξεις.
Ο θόρυβος, η δύναμη το μέγεθος του τυφώνα είναι κάτι άγνωστο για μάς από την Μεσόγειο, δεν περιγράφεται επαρκώς με λέξεις
Τι αντικρίσατε όταν βγήκατε έξω, μετά το πέρασμα του τυφώνα;
Ζημιές έγιναν αρκετές, μάλιστα για δύο μέρες βρισκόμουν κι εγώ στο δρόμο με τους ντόπιους και κόβαμε τα πεσμένα δέντρα, μαζεύαμε λαμαρίνες, ξεμπλοκάραμε αμάξια. Έπρεπε να μπεί το σύστημα πάλι μπροστά και αυτό ανήκει σε όλους όσοι βρίσκονται εδώ ντόπιοι και ξένοι.
Η ζωή τώρα πώς είναι στις Μπαχάμες;
Τώρα είναι όλα πάλι στη θέση τους και περιμένουμε τον επόμενο!
