Πρόσφατα ολοκληρώθηκε ένας μήνας από το τέλος του πρωταθλήματος και την επισφράγιση του υποβιβασμού του Άρη. Ήταν ο τραγικός επίλογος μιας μαρτυρικής χρονιάς που προσγείωσε τους «κίτρινους», κάθε άλλο παρά ανώμαλα, αφού τα τελευταία τρία χρόνια, άπαντες ήταν αυτόπτες μάρτυρες της σταδιακής κατάρρευσης του συλλόγου.
Ένα μήνα μετά τους «τίτλους τέλους», η κατάσταση είναι το ίδιο τραγική, δίχως την σημαντική εξέλιξη, την θετική είδηση, το φως στο «κιτρινόμαυρο» τούνελ. Συναντήσεις, διαβουλεύσεις, υποσχέσεις, λόγια.
Την ίδια ώρα, η εσωστρέφεια δυστυχώς συνεχίζεται, το ίδιο και οι σχεδόν καθημερινές επισκέψεις στο δικαστικό μέγαρο για το ποιος θα είναι διοίκηση. Διοίκηση όχι παραγόντων που θα βάλουν πλάτη για να σηκωθεί το τεράστιο οικονομικό βάρος και θα μπει ο Άρης στη διαδικασία της βιωσιμότητας, αλλά διοίκηση… διαχειριστών.
Όσο για χρήματα; Θα γίνει μάλλον ανέκδοτο αυτό, γιατί χρήματα δεν υπάρχουν, με χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις των προσφυγών των Τσουμάνη και Σταυρόπουλου, για μερικές χιλιάδες ευρώ, οι οποίοι δεν πείστηκαν από τα λόγια, ζητώντας αυτό που ξέχασαν όλοι στο Χαριλάου τα τελευταία χρόνια: τις πράξεις.
Στον Άρη γίνεται λοιπόν κουβέντα για την έλευση επενδυτή, για την αξιοποίηση των λίγων, αλλά σημαντικών περιουσιακών του στοιχείων, όπως είναι π.χ. το Κλεάνθης Βικελίδης ή το αθλητικό κέντρο του Νέου Ρυσίου, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι ένα: ποιος θα προκαλέσει τις εξελίξεις;
Ποιοι παράγοντες θα πείσουν κάποιον επιχειρηματία να έρθει να πάρει το «κάρο από την λάσπη» και να το βγάλει στην επιφάνεια; Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα; Ή εκείνοι που συμμετείχαν στην δημιουργία των τεράστιων χρεών που ασφυκτικά έσωσαν τη θηλιά γύρω από τον σύλλογο;
Ο Άρης είχε και έχει έλλειμμα παραγόντων χρόνια τώρα. Γι αυτό και είχε έλλειψη σχεδίου και οράματος. Επικρατεί η άποψη, ότι η λύση μπορεί να δοθεί μέσα από μια πολιτική παρέμβαση, χωρίς να θίγεται το λαϊκό αίσθημα, δηλαδή να καλλιεργηθεί το έδαφος για να αναλάβει τον σύλλογο ένας επενδυτής ικανός να επουλώσει τις πληγές του. Ή έστω να βρεθεί μια λύση μέσω της επιμήκυνσης στην αποπληρωμή των χρεών.
Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται ειλικρίνεια και αυτοκριτική, σπάνια συστατικά για την «κιτρινόμαυρη» οικογένεια. Γιατί αν υπήρχαν όλα αυτά τα χρόνια, θα κοιτούσαν στον Άρη πώς να διορθώσουν τα λάθη τους και όχι σε ποιους να τα… φορτώσουν!
