Ο Άρης… γύρισε τον διακόπτη, άλλαξε εικόνα βγάζοντας αντίδραση κόντρα στον Παναθηναϊκό κι έφτασε στο πρώτο γκολ του και στην πρώτη νίκη, βγαλμένη από την περσινή εξαιρετική πορεία με την σφραγίδα του Άκη Μάντζιου.
Δύσκολα βρίσκεις παίκτη του Άρη που να υστέρησε το βράδυ της Τετάρτης. Όχι γιατί έφτασε στο… τοπ της αγωνιστικής του απόδοσης, αλλά πολύ απλά γιατί είχαν τα στοιχεία που έλειπαν από τους αγώνες με ΟΦΗ και Ιωνικό: το πάθος και την ένταση. Όλοι όσοι αγωνίστηκαν έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους απέναντι σε έναν δύσκολο αντίπαλο, παίζοντας με την πλάτη στον τοίχο.
Ο Άρης ήθελε να βγάλει αντίδραση και την έβγαλε. Εκ του αποτελέσματος, το… γάντι που έριξε στα αποδυτήρια ο Μάντζιος το Σάββατο στην ομιλία του προς του παίκτες, αλλά και το ηχηρό μήνυμα που έστειλε την Κυριακή ο Καρυπίδης έφεραν την εικόνα που είδαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ήταν η ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες τους.
Ο Άρης το είπε και το έκανε! Όλοι στον Άρη είπαν ότι πρέπει να το αλλάξουν και το άλλαξαν.
Το… άλλαξε, ο Μάντζιος, ρίχνοντας τέσσερις παίκτες από την… παλιά φρουρά (Κουέστα, Τζέγκο, Γκάνεα, Γκάμα), ήρθε το γρήγορο γκολ στο 10′ και κάνοντας εξαιρετική διαχείριση σε όλο τον αγώνα, ήρθε το πρώτο “τρίποντο”. Η αλλαγή του Εντιαγέ και ο ρόλος που του έδωσε, με την ασφυκτική πίεση μπροστά όλης της ομάδας, έγειρε την πλάστιγγα στο κρίσιμο πρώτο μισό του δεύτερου ημιχρόνου, εκεί όπου ο Άρης θα μπορούσε να είχε τελειώσει το ματς, χάνοντας σημαντικές ευκαιρίες.
Όταν ο Παναθηναϊκός ζήτησε την ισοφάριση, ο Κουέστα και στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο κατέβασε ρολά. Ο Καμαρά πήρε το… όπλο του, κάνοντας εξαιρετικό παιχνίδι, δίνοντας πολλά πράγματα στο παιχνίδι πέρα από το γκολ, ο Γκάνεα ίσως στην κορυφαία του εμφάνιση με τα κιτρινόμαυρα, αποτελούν μερικές από τις… ψηφίδες του πρώτου νικηφόρου παζλ.
Η κιτρινόμαυρη ομάδα κέρδισε πέρα από τρεις πολύτιμους βαθμούς και μια τεράστια ψυχολογία. Αποσυμπιέστηκε, έχει περισσότερο καθαρό μυαλό κι ετοιμάζεται να βαδίσει σε μια νέα αρχή. Το πρωτάθλημα δεν τελείωσε ούτε στις δυο πρώτες αγωνιστικές, ούτε χθες. Υπάρχει δρόμος και μάλιστα μακρύς σε μια σεζόν, όπου ο πήχης παραμένει πάντοτε ψηλά.
