Ο Τάσος Πακλατζής δημοσιογράφος της ΕΡΤ σχολιάζει στο PRESSARIS την επικαιρότητα, μια μέρα μετά το στραβοπάτημα του Άρη στο Κλεάνθης Βικελίδης κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα.
Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος εντρυφήσει στα του Άρη για να αναλύσει σε κάποιο βαθμό τη μέχρι τώρα παρουσία του. Είναι κάτι περισσότερο από φανερό ότι η ομάδα προσπαθεί να βρεθεί αγωνιστικά και να αποκτήσει ταυτότητα. Από την περσινή λειψανδρία, φτάσαμε σ’ ένα στάδιο που κανείς δεν περίμενε όταν λύθηκε το ban.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τα σκαμπανέβασμα, τη μέτρια εικόνα, την προβληματική άμυνα, το ασύνδετο σύνολο. Ο Άρης βρίσκεται στη πρώτη θέση, όμως ο κόσμος δεν ικανοποιείται με αποκλεισμούς και απώλειες βαθμών. Κάθε άλλο, κάτι πήγε στραβά. Ποιος ευθύνεται;
Ο Άρης θα χρειαστεί χρόνο να ξεχάσει το Βατερλό της Ευρώπης. Πάντα θα υπάρχει, γιατί απλά γράφτηκε στην ιστορία ως μια μαύρη, κατάμαυρη σελίδα.
Η ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ
Μπορεί να μην είναι η κατάλληλη στιγμή για μεμψιμοιρίες και εσωστρέφεια. Άλλωστε πολλά άλλαξαν τις τελευταίες 10 μέρες. Στα τέσσερα επίσημα παιχνίδια που έδωσε η ομάδα φάνηκε ξεκάθαρα η έλλειψη σχεδίου. Η αδυναμία να δοθούν ρόλοι, η απουσία φιλοσοφίας στον αγωνιστικό χώρο. Με άλλα λόγια ο Άρης «ψάχνεται» ακόμα!
Ο Μάντζιος στο πρώτο του παιχνίδι έκανε τα αυτονόητα. Αυτά που περιμένει κανείς από έναν κανονικό προπονητή. Έκανε επιλογές, πήρε πρωτοβουλίες διόρθωσε καταστάσεις. Άλλα του βγήκαν, άλλα όχι. Έχει κάθε δικαίωμα πίστωσης χρόνου για να κριθεί σε εύλογο διάστημα.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ
Αμφιβάλλω πως ο Ματίγια ξέχασε το ποδόσφαιρο. Ούτε πως ο Σάσα δεν μπορεί πια, ή ο Ροζ έχει το μυαλό του αλλού, λόγω κάποιων συνθηκών…
Απλά δεν πρέπει αν ξεχνάμε ότι αυτή η ομάδα έπαιζε στα «κόκκινα» μέσα στο καλοκαίρι. Όταν οι υπόλοιπες ομάδες είχαν εναλλακτικές, ο Άρης πάσχιζε να συγκροτήσει 11άδα. Η επιβάρυνση ήταν φυσιολογική.
Όσο για τις επιλογές, ναι, έγιναν αστοχίες! Ίσως περισσότερες απ΄ ότι στατιστικά γίνονται σε μεταγραφική περίοδο.
Σε κάθε περίπτωση ο Ντάτκοβιτς δεν έχει τα προσόντα να βγάλει την μπάλα από την άμυνα για σετ παιχνίδι. Ο Γκανέα δεν είναι φουλ-μπακ. Ο Σάκιτς ίσως είναι περισσότερο χαφ παρά μπακ.
Στο 4-3-3 που ο Ένινγκ διαφήμιζε, ο Τζεγκο δεν ήταν εφικτό να παίξει με επιτυχία το ρόλο του εσωτερικού μέσου. Ο Ματίγια ανέτοιμος και κουρασμένος αδυνατεί να καλύψει μόνος του τον χώρο ευθύνης ως ανασταλτικός μέσος, αλλά είναι ο μόνος που μπορεί να κουβαλήσει την μπάλα βγάζοντάς την από την άμυνα.
Η διαφορά στο έξι με το οκτώ είναι οι αποστάσεις. Το οχτάρι κάνει μεγαλύτερες διαδρομές μέσα στο γήπεδο. Μοιραία, ο Ματίγια δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει. Όμως ούτε ο Τζέγκο δεν είναι οχτάρι. Αντίθετα ο Μπερτόγλιο αποδεικνύεται λαχείο. Σταθερός μέχρι τώρα, πατάει γήπεδο και απειλεί.
Ο Λόπεθ έχει μέλλον, όπως κι ο Μάνος ο οποίος χρειάζεται παιχνίδια και αυτοπεποίθηση. Συμπέρασμα. Παρά τις ανορθογραφίες τα λάθη και την κακή ψυχολογία, ο χρόνος είναι με την ομάδα. Αρκεί να δουλέψουν όλοι και να κλείσουν τα αυτιά τους. Βασικός αντίπαλος, η εκδοχή του κακού Άρη!
