Ο Γιάννη Ψηφίδης αποτελεί τον νέο πρόεδρο, αλλά και διευθύνοντα σύμβουλο της ΠΑΕ Άρης. Σε ηλικία 66 χρόνων βρίσκεται στην πιο αμφιλεγόμενη χρονική περίοδο στο τιμόνι του συλλόγου, σε καταστάσεις «εκτάκτου ανάγκης». Ποιος είναι, όμως, ο Γιάννης Ψηφίδης, θα αναρωτηθούν οι περισσότεροι φίλοι του Άρη;
Πέρα από τη δεδομένη σχέση με τους κίτρινους, όντας ο αδελφός του βετεράνου ποδοσφαιριστή της ομάδας Βασίλη Ψηφίδη, ο περισσότερος κόσμος των κίτρινων αγνοούσε την παρουσία του. Όχι, όμως, ο κόσμος του… αυτοκινήτου.
Από μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο προκύπτουν αρκετά στοιχεία για το πάθος του με το αυτοκίνητο και τους αγώνες ράλι, το παρατσούκλι του… ξιφομάχος, αλλά και τον παλαιότερο συνεταιρισμό του με τον Παναγιώτη Αλεξανδρίδη, νυν μέλος της ΚΜΑ. Πριν πολλά χρόνια με τον τότε… μηχανολόγο Αλεξανδρίδη είχαν φτιάξει ένα Opel Kadet για να τρέχει στους αγώνες…
Στην επίσημη σελίδα του ΑΟΘ (Αυτοκινητιστικού Ομίλου Θεσσαλονίκης) στον οποίο διετέλεσε μέλος, αλλά και πρόεδρος, υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ-παρουσίαση με την υπογραφή του Γιώργου Παπαδόπουλου.
Αξίζει τον κόπο προς ενημέρωση των φίλων του Άρη, για το ποιος είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται στην προεδρία της ΠΑΕ να αναδημοσιεύσουμε τα βασικότερα σημεία:
«Άρρηκτα συνδεδεμένος με τον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και ιδιαίτερα με αυτόν των αγώνων αυτοκινήτου συναντήσαμε τον Γιάννη Ψηφίδη στα γραφεία του Α.Ο.Θ., παρέα με τον νεαρό σε ηλικία γιο του Βασίλη. Για δύο ώρες, έχοντας μνήμη ελέφαντα και ευφράδεια λόγου κατάφερε να μας ταξιδέψει, πότε με συγκίνηση πότε με γέλιο, από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, τις αρχές της προσωπικής του αγωνιστικής πορείας και τις ενασχόλησής του με τα κοινά του Α.Ο.Θ., μέχρι και σήμερα.
Ο ΑΟΘ και ο Ψηφίδης
Αν και δεν ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ομίλου, έγινε μέλος μερικούς μήνες μετά, η προσωπική του ζωή για περισσότερο από 40 συναπτά έτη είναι άμεσα συνδεμένη με τον Α.Ο.Θ. και τους αγώνες αυτοκίνητου. Είναι ο άνθρωπος που στο άκουσμα πως υπάρχει πιθανότητα να κλείσει ο Α.Ο.Θ. κίνησε «θεούς και δαίμονες» για να τον κρατήσει εν ζωή. Κινητοποίησε παλιά και εν μέρει ιδρυτικά μέλη οργανώνοντας μια άτυπη ομάδα η οποία είχε έναν και μόνο στόχο, την αναγέννηση του ομίλου.
Η εκλογή του νέου Δ.Σ., η επιτυχής διοργάνωση του 39ου Ράλλυ Θερμαϊκού αλλά και η μεγάλη γιορτή, το 43ου Ράλλυ Δ.Ε.Θ., αποδεικνύει έμπρακτα την επιτυχία της ομάδας να σώσει τον όμιλο κλείνοντας τα στόματα αυτών που τον είχαν ξεγραμμένο. Από αυτήν την προσπάθεια γεννήθηκε και η Ε.Β.Α. (Επιτροπή Βετεράνων του Α.Ο.Θ.) που βρίσκετε κοντά στον όμιλο και βοηθάει στα μέτρα του δυνατού, «περισσότερο θεωρητικά παρά πρακτικά, δίνοντας όμως το παρών » όπως λέει και ο ίδιος.
Γεννημένος στην Τούμπα
Γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1946 στην Θεσσαλονίκη και δηλώνει ψυχή τε σώματι κάτοικος Κάτω Τούμπας. Μαθήτευσε στο Γυμνάσιο της Κ. Τούμπας και βρέθηκε στα 16 του χρόνια να εργάζεται στο τμήμα ανταλλακτικών της αντιπροσωπείας Mercedes Benz – DKW του Φωστηρόπουλου. Μάλιστα τα δύο τελευταία χρόνια του γυμνασίου τα τελείωσε στο πρώτο εσπερινό σχολείο της Θεσσαλονίκης. Η αγάπη για το αυτοκίνητο και στην συνέχεια για τους αγώνες αυτοκινήτου προέρχεται από εκεί, αφού εκείνη την εποχή τεχνικός διευθυντής της εταιρίας ήταν ο Γιώργος Ραπτόπουλος ο οποίος ταυτόχρονα αγωνιζόταν με ένα DKW Junior F12. Το πλήρωμα Ραπτόπουλος – Κυρλαγκίτσης (προϊστάμενος τότε του τμήματος ανταλλακτικών) ήταν λοιπόν η αφορμή σχολιασμού στα μεσημεριανά διαλλείματα αλλά και η παρουσία όλης της παρέας στην πλατεία Αριστοτέλους όπου διεξαγόντουσαν οι δεξιοτεχνίες την δεκαετία του 1960. Διοργανωτής τότε των αγώνων η ΕΛ.Π.Α., ο Γιάννης θυμάται το Δ.Ε.Θ. του 1968 στο οποίο βγήκαν εκτός αγώνα πολλά πληρώματα της πόλης, όπως ο «Βόρειος»,ο Καλεμτζάκης, κ.α. οι οποίοι διαμαρτυρόμενοι έντονα έφτασαν σε σημείο να καταθέσουν τις αγωνιστικές άδειες.
Η αντιπαράθεση
Αυτή η αντιπαράθεση με την ΕΛ.Π.Α. γέννησε ουσιαστικά την ιδέα να δημιουργηθεί ένας τοπικός σύλλογος, ο οποίος να αναλάβει την διοργάνωση των αγώνων στην Θεσσαλονίκη. Όπερ και έγινε με πρώτη επιτυχημένη διοργάνωση το ράλλυ Θερμαϊκού . Εκείνη την χρονιά ο Γιάννης ανοίγει στο Διοικητήριο το πρώτο του κατάστημα πώλησης αμορτισέρ και αποκτά το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα NSU TT. Όνειρο λοιπόν από το γυμνάσιο οι αγώνες αυτοκινήτου και το 1969 έρχεται επιτέλους η πρώτη συμμετοχή σε αγώνα (1ο Autocross Α.Ο.Θ.) και η Τρίτη θέση στην κατηγορία, για τον 23χρονο τότε με το νεοαποκτηθέν NSU.
«Τα στραβά μου δεν ήξερα, σκέψου ότι ήταν η εποχή όπου ανταγωνιστές ήταν ονόματα όπως ο Μαύρος με την Alfa Romeo GTA, ο Φωτιάδης με το Skoda και ο Καλεμτζάκης με την Lotus. Όσο για την «παρέα» με τα NSU, σε αυτήν κυριαρχούσε τότε ο βιρτουόζος και μετρ της πίσω κίνησης Θεολόγης Κοψαχείλης».
Τι έχει πει ο Ψηφίδης…
– «Λατρεύω τους αγώνες αυτοκινήτου, ήμουν όμως ένας οδηγός αγώνων που όποτε δεν μπορούσα να αγωνιστώ με δικό μου αυτοκίνητο δεχόμουν με ευχαρίστηση την θέση του συνοδηγού. Έτσι έκατσα στο δεξί μπάκετ μεγάλων ονομάτων της εποχής όπως του Κοψαχείλη, του Πεσματζόγλου, του Σταυριανίδη και του ταλέντου εκείνη την εποχή τότε Καλεμτζάκη. Με τον Γάκη μάλιστα αγωνιστήκαμε το 1972 στο πρώτο ελληνοτουρκικό ράλλυ με εκκίνηση την Κωνσταντινούπολη. Αναμφίβολα όλες αυτές οι μοναδικές εμπειρίες με βοήθησαν προσωπικά ώστε να γίνω καλύτερος ως οδηγός αγώνων αυτοκινήτου».
– «Το 1971 συμμετείχα με τον Καλεμτζάκη και την εργοστασιακή Toyota Corolla στο μεγαλύτερο Ράλλυ Ακρόπολις που έγινε ποτέ. Μια εμπειρία που μόνο ως περιπέτεια μπορώ να την χαρακτηρίσω, με συνολικά 3580 χιλιόμετρα και διάρκεια τέσσερις μέρες και τρεις νύχτες με μοναδική στάση το πέρασμα Ρίο – Αντίρριο με το πλοίο».
«Ο αγώνας που θυμάμαι αναμφίβολα καλύτερα από κάθε άλλον ήταν η μεγάλη μου νίκη στο Ράλλυ Κένταυρος το 1983, που με 91 συμμετοχές φιλοξενούσε την ελίτ των ελληνικών αγώνων με τα πλέον δυνατά αγωνιστικά αυτοκίνητα. Την λίστα συμμετοχών στόλιζαν ονόματα όπως του Κύρκου, του Ιαβέρη, του «Στρατισσίνο», του Κορρέ, του Τσομπανόπουλου,του Καλμετζάκη, του Παπατριανταφύλλου με την Toyota Corolla Group 4 και του πρωταθλητή της προηγούμενης χρονιάς Νίκου Μακρυγιάννη. Για να δώσω όμως μια καλύτερη εικόνα του αγώνα αρκεί να αναφέρω πως στην ειδική διαδρομή Πορταριά τα πρώτα έντεκα αγωνιστικά χώριζαν μόλις τρία δευτερόλεπτα. Δύο ειδικές πριν τον τερματισμό πρώτος ήταν ο Μακρυγιάννης με ένα δευτερόλεπτο διαφορά από μένα και με επόμενη πρόκληση την «αντρίκια» όπως την λέγαμε, κατηφορική ειδική Χάνια. Εκεί κάλυψα την διαφορά και πήρα την τελευταία ειδική τερματίζοντας πρώτος με 8 δευτερόλεπτα διαφορά από τον Μακρυγιάννη. Στην τρίτη θέση τερμάτισε ο Καλεμτζάκης με την Opel Ascona 400 ενώ τέταρτος γενικής τερμάτισε ο «Στρατισσίνο» με Ford Escort, νικητής τότε σε αναβάσεις και ασφάλτινους αγώνες. Νομίζω πως τέτοιος αγώνας δεν πρόκειται να επαναληφθεί στην Ελλάδα ».
