Ο Άρης βρίσκεται μπροστά στις εξελίξεις τις επόμενης μέρας, πληρώνοντας τα «εγκληματικά» λάθη όλων των τελευταίων χρόνων. Ο Γιάννης Ιωαννίδης επιστρέφει με μια σειρά άρθρων του, μέσα από το PRESSARIS, προκειμένου να σκιαγραφήσει το διοικητικό τοπίο και να σχολιάσει τις εξελίξεις, με τον γνωστό του τρόπο…
Το άρθρο του Γιάννη Ιωαννίδη* στο PRESSARIS:
Όσο ο Άρης ‘εμπιστεύεται’ την επόμενη μέρα σε ανίκανους παράγοντες, τόσο θα καθυστερούν οι εξελίξεις. Κι όσο περνάει ο καιρός, τόσο θα απελπίζεται ο κόσμος. Οι opinion makers έχουν, ήδη, πέσει με τα μούτρα στη δουλειά…
Δικαιολογούν την κωλυσιεργία και διαφημίζουν το χάος, ώστε να δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για εκβιαστικά διλήμματα στη Γ.Σ της Λέσχης. Σκηνοθετούν, δηλαδή, την ταινία τρόμου για να οδηγήσουν το κοινό σε απόγνωση. Κάπως έτσι, φέρεται ότι σχεδιάζουν να υφαρπάξουν την ψήφο αυτοκτονίας που θα εξαγνίσει τα σενάρια της ντροπής.
Ήρθε, επιτέλους, η στιγμή να οριστούν οι ‘κόκκινες γραμμές’ που θα διασφαλίζουν τη διατήρηση των βασικών χαρακτηριστικών που διαφοροποιούν τον Άρη από τα υπόλοιπα σωματεία. Οι φημολογούμενες καφενειακές εικασίες πρέπει να σταματήσουν, πριν πάρουν διαστάσεις χιονοστιβάδας. Και εξηγούμαι…
Η… ‘χρυσή κότα’
Πέρασαν δεκαετίες από την εποχή που ο αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ ήταν ‘ομάδα όλων των Ελλήνων’. Ο Άρης είναι, πλέον, αντιπαθής σε μεγάλη μερίδα φιλάθλων εξ’ αιτίας των διοικητικών επιλογών της περιόδου 2004-2014 και της προκλητικής επικοινωνιακής πολιτικής που ενίοτε ξεπερνούσε τα όρια της φαιδρότητας.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι μία ‘στιγματισμένη’ κοινωνικά επιζήμια εταιρία επενδύει αύριο στους κιτρινόμαυρους. Από το επόμενο λεπτό, η αντιπάθεια θα μετατραπεί σε απέχθεια. Αυτό που ορισμένοι βαφτίζουν ‘χρυσή ευκαιρία’, θα κάνει την κοινή γνώμη να μισήσει τον Άρη σε τέτοιο βαθμό που θα επιζητά εμμονικά την καταστροφή του.
Είναι πολύ γελασμένος όποιος νομίζει ότι θα μετατρέψει το ιστορικότερο σωματείο της Μακεδονίας σε δούρειο ίππο προώθησης σκανδάλων, για μερικά ψωροευρώ που ισοδυναμούν με σταγόνα στον ωκεανό. Κανένας πεινασμένος δεν πουλάει τη μάνα του, για να εξασφαλίσει δείπνο σε πολυτελές εστιατόριο. Κι αν το κάνει, θα τον φτύνουν όλοι μέχρι να στερέψει το σάλιο τους.
ΑΦΜ…άλλης ομάδας
Το θέμα είναι χιλιοειπωμένο και έχει κουράσει. Ο κόσμος δεν προκρίνει αυτή τη λύση, όπως κι αν την πλασάρουν οι opinion makers. Ο υπεραπλουστευμένος συλλογισμός ότι ‘το ΑΦΜ είναι απλώς 9 νούμερα και τίποτα παραπάνω’ δεν πείθει. Με την ίδια λογική, ‘νούμερα’ είναι και όσοι προπαγανδίζουν ως ‘μονόδρομο’ την αλλαγή του. Αν πρέπει να διαγράψουμε κάποια ‘νούμερα’, μήπως θα ήταν προτιμότερο να στραφούμε προς τα ‘έμψυχα νούμερα’ και όχι τα ‘άψυχα’;
Οι ‘εύκολες λύσεις’ συντηρούνται από τυχοδιώκτες που εξυπηρετούν ιδιοτελή συμφέροντα. Ποιος είναι αυτός που θα διαγράψει μονομιάς ιστορία 100 χρόνων; Το συμφέρον του συλλόγου επιτάσσει πρωταρχικά τη διατήρηση της αυτοτέλειάς του. Τα υπόλοιπα έπονται…
Δεν υπάρχει ψηφοφορία…
Το κολπάκι είναι γνωστό. Δημιουργούμε αδιέξοδα, φτάνουμε προ τετελεσμένων γεγονότων και μετά καλούμε τον κόσμο να ψηφίσει τη λύση που εμείς έχουμε προδιαγράψει. Κρυβόμαστε πίσω από τη λαϊκή ετυμηγορία, χειραγωγούμε το αποτέλεσμα και παίρνουμε ηθική απαλλαγή για το ‘έγκλημα’.
Κανένα πλάνο δε μπορεί να προσδιοριστεί ως ‘λύση’, από τη στιγμή που αλλάζει την ταυτότητα του Άρη. Επομένως, δεν υπάρχει περίπτωση να τεθεί σε ψηφοφορία οποιοδήποτε εικαζόμενο σενάριο οδηγεί σε αλλαγή DNA του σωματείου. Όποιος έχει τέτοια σχέδια, ήρθε η στιγμή να αποχωρήσει από το σπίτι του Big Brother…
* Ο Γιάννης Ιωαννίδης αρθρογραφεί στο overlap.gr
