Δεν γίναμε πιο σοφοί τις τελευταίες μέρες, με τις διαδικασίες του Άρη. Απλά επιβεβαιώθηκαν πράγματα και καταστάσεις που φώναζαν, που ψιθυρίζονταν και πήραν πια τη μορφή κραυγών.
Ο κόσμος βαρέθηκε, τους βαρέθηκε όλους. Όχι προφανώς τους θεσμούς, αλλά όσους ανέλαβαν να τους λειτουργήσουν. Ρίξτε μια ματιά: οι ίδιοι και οι ίδιοι εκφραστές μιας προσπάθειας που κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία μετά από μια πορεία δέκα χρόνων. Απλά άλλαζαν οι θέσεις, οι φιλίες, οι συμμαχίες. Ένα πράγμα είχα κοινό: την ανικανότητα και το έλλειμμα ικανής διοίκησης…
Δεν μπορεί ακούσει άλλο για σωτήρες, διαχειριστές, καλά παιδιά που βάζουν πλάτη, για χορηγίες και λεφτά που θα έρθουν, για τους κακούς προηγούμενος και τους καλούς επόμενους τη στιγμή που η ομάδα είναι διαλυμένη, πτωχευμένη, με άδεια ταμεία, με χρέη εκατομμυρίων και δυστυχώς αδειασμένους και προδομένους όλους τους φιλάθλους.
Η φαρσοκωμωδία των τελευταίων ημερών κορυφώθηκε. Η απόλυτη απαξίωση με τους 663 που έκαναν τον κόπο μέσα στο λιοπύρι να ψηφίσουν, τη στιγμή που οι άλλοι 9.434 που είχαν δικαίωμα ψήφου, γύρισαν την πλάτη. Τη στιγμή που άλλοι 24.500, από εκείνους που έδωσαν το παρών στη μεγαλύτερη οπαδική εκδρομή στον τελικό του ΟΑΚΑ, δεν πέρασαν ούτε από την Παπαναστασίου.
Το δράμα ξεπροβάλλει. Η διοίκηση της ΠΑΕ έχει μπροστά της ένα βουνό από προβλήματα. Ο Άρης είναι ουσιαστικά πτωχευμένος, χρειάζεται οξυγόνο, χρήματα και η περίοδος του… μέλιτος (των υποσχέσεων και των φιλότιμων προσπαθειών) θα πρέπει να δώσει τη θέση της σε πράξεις. Το στοίχημα της ΠΑΕ είναι να κλείσει τις συμφωνίες με τους πιστωτές, να κάνει μεταγραφές και φυσικά να εξασφαλίσει το ότι θα παίξουν, βρίσκοντας τον τρόπο να πάρει φορολογική ενημερότητα, ώστε να έχει μια ομάδα ικανή, όχι απλά να σταθεί στη Β’ εθνική, αλλά να επιστρέψει στην Σούπερ λίγκα.
Το λουκέτο της Λέσχης είναι πια σημείο αναφοράς. Η Λέσχη έκλεισε τον κύκλο της, όπως “φωνάζουν” τα 663 ψηφοδέλτια, οι 180 οικονομικά τακτοποιημένοι, η διχόνοια και οι έριδες. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα, δεν μπορεί να αποτελεί την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για μαθητευόμενους μάγους και εραστές της καρέκλας και της δημοσιότητας. Είναι στο απόλυτο αδιέξοδο. Το λουκέτο είναι ορατό όσο ποτέ…
